بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج

اگر با فردی مبتلا به بیش فعالی یا نقص توجه ازدواج کرده اید، به رابطه ای پر چالش خوش آمدید ! قصد این را ندارم که ته دلتان را خالی کنم ولی تحقیقات نتایج بدی را گزارش داده اند. آنان میگویند که احتمال شکست روابط زمانی که یکی از طرفین ADHD دارد، دو برابر بیشتر از روابط دیگر است (منبع). علتش هم باید گردن حواس پرتی، فراموشکاری، تکانشگری و یا بی قراری گذاشت. ویژگی هایی که می تواند تمام جنبه های زندگی، (از جمله ازدواج) را سخت کند. بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج اما جالب است که نباید با خود گفت که شریک یک بیش فعال سختی زیاد را تحمل می کند. نه ! اتفاقا بررسی ها میگویند که افراد بیش فعال یا نقص توجهی از ازدواج خود بیشتر از شریک زندگی خود ناراضی هستند.

بزرگترین چالش برای زوج های مبتلا به ADHD

این جمله عامیانه “متضادها جذب هم می شوند” را حتما شنیدید. زیاد پیش می آید که فردی با این اختلال به دنبال شریکی بگردد (به طور غریزی شاید) که فوق‌العاده سازماندهی شده و جزئیات گرا باشد. نتیجه اش چه می شود ؟ شریک غیر بیش فعال مسئول خانه و بچه ها و حتی شریک بیش فعال می شود! پدر یا مادر ثانی بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج. او (شریک غیر بیش فعال) مجبور است زودتر از خواب بیدار شود تا شریک زندگی اش را سر کار بفرستد. و خیلی کارهای دیگر که به اصطلاح بیش کمکی یا Overhelping هست. شاید این کمک ها در ابتدا ساده و حتی جذاب به نظر برسد ، اما در دراز مدت بسیار طاقت فرساست. برای شریک بیش فعال هم ناتوانی در کنترل علائم را به همراه دارد. چون او یاد می گیرد که شریکی که ADHD/ADD ندارد والدش هست. شریک غیر بیش فعال هم احتمالا روزی از اینکه باید دائماً شخص مقابل را بررسی و مدیریت کند خسته می شود. از اینکه باید بار احساس خستگی و اضطراب را همیشه به دوش بکشد.

بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج: تحقیقات

تحقیقات میگویند که 96% شرکای غیر بیش فعال یا نقص توجهی معتقدند که مدیریت خانه و بزرگ کردن بچه ها امری سخت است. آنها معتقدند که وظیفه جبران نقص های همسرشان را بر عهده دارند. همچنین این افراد بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج گزارش کرده اند که از اینکه طوری با همسرشان صحبت کنند که انگار پدر و مادرشان هستند خسته شده اند. مشکل بعدی آنها تخت خواب بود. برای شما نقل از یک مطالعه که در سال 2020 داخل مجله پزشکی جنسی منتشر شده است می‌کنم. افراد بیش فعال و نقص توجهی ممکن است مشکل در صمیمیت داشته باشند. چیزی که شاید علتش تکانشگری و به راحتی پرت شدن حواس باشد. دیگری شاید مشکل تمرکز بیش فعال ها بر جنبه های فیزیکی یا عاطفی شریک جنسی آنها باشد. از طرف دیگر اگر شریک زندگی آنها در طول عشق ورزی بی توجه باشد، احساس ناراحتی می کنند!

راه کارهایی برای مدیریت بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج

یک مثلث را هر دو زوج باید رعایت کنند : به اندازه کافی خوابیدن، خوب غذا خوردن و ورزش کردن. شاید کمی کلیشه ای باشد، ولی واقعا موثر است. زوج غیر بیش فعال هم سعی کند تا حتما برای خودش وقت بگذارد و زمان تنهایی داشته باشد. اسیر که نیست !

مسئله دیگر بیش فعالی در بزرگسالان و ازدواج تعیین حد و مرز هاست. شما لازم است که لیست “انجام خواهیم داد / انجام نخواهیم داد” داشته باشید.

پیشنهاد بعدی ، همکاری به عنوان یک تیم است. هر یک نقاط قوت خودش را وسط می‌گذارد و نقص های طرف مقابل را در آن زمینه می‌پوشاند. مثلا اگر یکی از شما آشپز خوبیست، آن شخص می تواند هر شب شام درست کند. البته به شرط اینکه دیگری مواد غذایی را تهیه کند یا ظرف ها را بشوید. اگر در بعضی از مسائل هر دو مشکل دارید ، می‌توانید از نیروی سومی کمک بگیرید.

ادامه روند درمان

این نکته شاید ضروری ترین مسئله این داستان باشد. طرف بیش فعال باید (تاکید می‌کنم باید) روند درمان و کنترل اختلالش را دنبال کند. حال می‌خواهد درمان داروی باشد یا روان درمانی. چون اگر اختلال بیش فعالی یا نقص توجه را به حال خود رها کنیم، هیچ دستاوردی حاصل نمی‌شود. اگر دارو مصرف می‌کنید ، نگران عوارض آن (مثل عوارض جنسی) نباشید. شما می‌توانید با پزشک آنها خود در مورد گزینه های دارویی دیگر صحبت کنید.

در آخر، هر زمان که هر دو احساس ناامیدی و ناراحتی کردید به هم بگویید: “دوستت دارم و با تو هستم”. چون منجی قرن حاضر، تنها عشق است.