مجله بیش فعالی ایران

Iran.ADHD

بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد ؟

بیش فعالی و نقص توجه معمولاً از بین نمی رود. زمانی تصور می شد که کودکان با رشد و بلوغ از این اختلال فاصله می‌گیرند. اما ما اکنون می دانیم که علائم ADHD می تواند تا دوران جوانی و فراتر از آن (در طول تمام زندگی فرد) ادامه یابد. در حالی که به نظر می رسد برخی از کودکان از این اختلال بهبود پیدا می‌کنند، (یا دیگر علایمی ندارند)، در بیشتر موارد کودکان مبتلا به ADHD یا ADD به بزرگسالان مبتلا به ADHD یا ADD تبدیل می شوند. طبق یک مطالعه، 80 درصد از کودکان مبتلا به این اختلال هنوز در بزرگسالی علائم آن را دارند. اگرچه ADHD ماهیت مزمنی دارد، اما علائم آن ممکن است در طی مراحل زندگی فرد، به روش های متفاوتی ظاهر شود. این علائم حتی ممکن است با افزایش سن فرد کاهش یابد. به عنوان مثال، هایپراکتیویتی و بی قراری ممکن است با افزایش سن کاهش یابد.

Attention deficit hyperactivity disorder usually does not go away. At one time, it was thought that children get away from this disorder as they grow and mature. But we now know that ADHD symptoms can persist into adolescence and beyond (throughout a person’s life). While some children seem to recover from the disorder (or no longer have symptoms), in most cases children with ADHD or ADD develop into adults with ADHD or ADD. According to one study, 80% of children with this disorder still have symptoms as adults. Although ADHD is chronic in nature, its symptoms may manifest in different ways throughout a person’s life. These symptoms may even decrease with age. For example, hyperactivity and restlessness may decrease with age.

تحقیقات

تحقیقات نشان می دهد که در حالی که علائم ممکن است با افزایش سن افراد تغییر کند، افرادی که در دوران کودکی مبتلا به ADHD هستند، اغلب در بزرگسالی نیز تحت تاثیر آن قرار دارند. با این حال، تخمین‌ها در مورد تعداد افرادی که هنوز علائم و اختلالات مداوم در بزرگسالی دارند کمی متفاوت است. در یک مطالعه که کودکان مبتلا به بیش فعالی را در بزرگسالی دنبال می‌کرد، محققان دریافتند که 50٪ از افرادی که در دوران کودکی تشخیص داده شده بودند علائم را در بزرگسالی نیز داشتند.در ضمن 81 درصد از افراد مبتلا به ADHD یا ADD بزرگسالان، حداقل یک بیماری روانپزشکی دیگر نیز داشتند. اختلالاتی مثل مصرف مواد، اضطراب و افسردگی. در تحقیق بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد تنها 38 درصد بزرگسال، فاقد علائم یا پیامدهای منفی این اختلال بودند. نتایج همچنین نشان داد که شرکت‌کنندگان در بزرگسالی میزان بیشتری از زندانی شدن یا خودکشی داشتند.

بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد

Research shows that while symptoms may change as people age, people who are diagnosed with ADHD in childhood are often affected by it in adulthood. However, estimates of the number of people who still have persistent symptoms and impairments in adulthood vary slightly. In a study that followed children with ADHD into adulthood, researchers found that 50% of those diagnosed in childhood continued to have symptoms as adults. Meanwhile, 81% of adults with ADHD or ADD had ADHD. They also had at least one other psychiatric illness. In the research on how old hyperactivity lasts, only 38% of adults had no symptoms or negative consequences of this disorder. The results also showed that participants had a higher rate of incarceration or suicide as adults.

واقعا بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد ؟

بسیاری از افراد مبتلا به ADHD ممکن است تا سنین نوجوانی یا بزرگسالی تشخیص داده نشوند. این به ویژه در مورد کسانی که علائم عمدتاً بی توجه دارند (که در مقایسه با علائم تکانشی/بیش فعالی کمتر مخرب و آشکار هستند) ، صادق است. به ویژه دختران و زنان بیشتر احتمال دارد که نوع بی توجهی بیش فعالی را تجربه می کنند. این اغلب به این معنی است که آنها بعداً در زندگی تشخیص داده می شوند. تحقیقات نشان می دهد که چون این علائم کمتر قابل توجه هستند، دختران راهبردهای مقابله ای را برای کمک به پنهان کردن علائم خود ایجاد می کنند. اگرچه کودکان ممکن است بتوانند با موفقیت علائم خود را مدیریت کنند، اما در سنین نوجوانی و بزرگسالی نیاز به توجه پایدار، برنامه ریزی، سازماندهی و خود مدیریتی افزایش می یابد. چیزی که به این سوال دامن میزند که واقعا بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد ؟

Many people with ADHD may not be diagnosed until they are teenagers or young adults. This is especially true for those with predominantly inattentive symptoms (which are less disruptive and overt than impulsive/hyperactive symptoms). Especially girls and women are more likely to experience inattention hyperactivity. This often means they are diagnosed later in life. Research shows that because these symptoms are less noticeable, girls develop coping strategies to help hide their symptoms. Although children may be able to successfully manage their symptoms, the need for sustained attention, planning, organization, and self-management increases during adolescence and adulthood. Something that raises the question that until what age does hyperactivity really last?

واقعا بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد ؟

محققان دریافته‌اند که تفاوت‌های ساختاری در مغز، تا بزرگسالی ادامه می‌یابد (منبع). حتی در مواردی که افرادی که قبلاً مبتلا به ADHD تشخیص داده شده بودند، دیگر معیارهای تشخیصی این بیماری را ندارند. چنین یافته‌هایی نشان می‌دهد که اگرچه علائم ADHD یا ADD ممکن است با افزایش سن کمتر آشکار شود، اما ممکن است همچنان تفاوت‌های عصبی مختلفی را تجربه کنند. تفاوت‌هایی که می تواند رفتار را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد. در ضمن علائم در بزرگسالی می تواند متنوع تر باشد و به روش های ظریف تری وجود داشته باشد، برخی از نمونه ها عبارتند از: بی نظمی و تصمیم گیری تکانشی.همچنین بی قراری درونی، توجهی سرگردان و اهمال کاری. اگرچه علائم ممکن است کمتر قابل مشاهده باشند، اما می توانند به همان اندازه مخرب باشند. به عنوان مثال،آنها در مدیریت وظایف کاری مشکل داشته دارند یا در موقعیتهایی که نیاز به خویشتن داری دارد، واکنش تکانشی نشان میدهند.

بیش فعالی تا چه سنی ادامه دارد

Researchers have found that structural differences in the brain persist into adulthood (source). Even in cases where people who were previously diagnosed with ADHD no longer meet the diagnostic criteria for the disease. Such findings suggest that although symptoms of ADHD or ADD may become less apparent with age, they may still experience a variety of neurological differences. Differences that can affect behavior in different ways. Meanwhile, symptoms in adulthood can be more diverse and present in more subtle ways, some examples include: disorganization and impulsive decision-making, as well as inner restlessness, wandering attention, and procrastination. Although the symptoms may be less visible, they can be just as devastating. For example, they have difficulty managing work tasks or react impulsively in situations that require self-control.